Anlayamadığım bir hırçınlıkla penceremi aşındırıyordu Rüzgar ve uğultusuyla yanına çağırıyordu beni.. Kalktım ve pencereyi açtım usulca.. Daha tan yeri ağırmamıştı.. Duruldu önce, sonra yüzümü okşadı ve İç'ime doldu... İçime derken ciğerlerime demiyorum.. İç'ime, gönlüme doldu.. Bi hoş oldu İç'im.. Ve o an anladım ki; aynı rüzgar Sen'in pencerenden koşup gelmiş olmalıydı bana.. Çünkü Senle doluydu ve sevgi kokuyordu... Gözlerimi aşk ile, dua ile kapadım ve sonrasını hatırlamıyorum.. :)
Yaşamak ne güzel Sen'i..
[ Yâren-î ]
[ Kasım 2010 / İstanbul ]
Selam ve Dua ile..
Allah'a (c.c.) Emanetsiniz..
Yorum Yapın
Yorum Gönder